Poezja-talar, strona 3

           Pamieć

Uczucie, to wspaniałe,

kiedy za oknem słońce świeci,

nie muszę już szukać przystani-

dokąd uciekać, przed ponurymi dniami..

Wraz z promieniami słońca ,

powraca energia-do  walki bez końca..

Mgły opadły, na horyzoncie cudne widoki,

wielobarwnych drzew, co ścielą liście pod nogi...

Spacery alejkami z liści, jak we śnie...

Przywołują one wiele wspomnień i refleksji,

o osobach, które przewinęły się wokół nas...

Wracają uparcie w myślach-przychodzą w snach..

Każdy dzień jest zbyt krótki ,

a noce zbyt długie...

Czym wypełnić pustkę ?

A może cieszyć się kazdym dniem ?

        Nie pytaj...

Nie pytaj mnie o nic,

chciałabym zapomnieć,

przykryć cienką warstwą pyłu,

aby nie obudzić wspomnień....

Nawet gdyby jakaś czuła struna

drgnęła, fale morskie ją zagłuszą,

poniosą w dal wraz ze mną...

Teraz, mogę zanurzyć się w przestrzeni !

Podziwiać gwiazdy, lub rozszalałe morze..

Mogę także zanucić piosenkę,

która przyniesie spokój- zagłuszy udrękę,.

Nic się już nie zmieni...

mariatalar

               Ci, co odeszli

Święto zmarłych , tuż przed nami...

Natura , to okazuje,

smutkiem i wylewnymi łzami.

Krople deszczu, obmywają pomniki,

dawno zapomniane...

Ślad po nich już znika

pamieć wśród bliskich pozostanie.

Może, jakiś podróżnik,pochyli głowę nad nimi,

wspomni kim byli i co zrobili...

Przemijanie, jest nieuchronne-życie to chwila..

mariatalar

,

,

pamięć wśród bliskich pozostanie..

Może jakiś podrożnik, pochyli głowę,

wspomni o tym, kim byli i co robili..

Przemijanie, przypomina:idź szybciej-życie to chwila...

                 Spadające liście

Każda pora roku, ma swoje uroki..

Podziwiać je można, idąc  krok po kroku ...

Wielobarwne liście- kolory jesieni,

Oświetlone słońcem, cudownie się mienią...

Jedyny mankament, takiego uroku,

świadomość, że nam przybliża,

nieuchronnie - spokój...

Gwiazdozbiory nocą, drogę oświetlają...

Tajemnice swoje, nieco odsłaniają...

Pytania  zawiłe, ciągle nas nurtują...

Jak odnaleźć przystań?Co nam zaoferują ?

Niczego - nie znamy, a na Ziemi miłość zostawiamy...

mariatalar

          Przegonić chmury....

Dzień zwykły, lecz ponury.

Siedzisz, samotnie i oglądasz chmury.

Dla Twych oczu roztacza się widok z okien,

to Świat, który mieni się tysiącem barw- zapłakany..

Mam swój kawałek nieba do obserwacji...

Ptaki, których śpiew dociera- życie umilają..

Róża purpurowa, kwitnąca samotnie,

przed nadejściem chłodów- cieszy oko,

chociaż strugi deszczu- okna obmywają

Spokój, który zapanował po chwilach grozy- to nadzieja na słońce !

mariatalar