Szron..
Poranek ukazał oczom nowe widoki..
Na resztkach liści oraz
wiecznie zielonych krzewach,
osadził się szron..
Promienie słońca oświetliły
te piękne krajobrazy..
Uśmiech, pojawia się na twarzy..
Radość powraca-po zmianie otoczenia..
Tak codziennie -życie się zmienia,
Po ponurej aurze, słońce znów wychodzi,
Wlewa w serca radość..
Problemy łagodzi..
mariatalar
Spojrzenie, 2002
Niebo, oglądane w samotności
pozwala snuć refleksje..
Patrzę, na przewalające się obłoki,
popędzane przez wiatr..
Świat mój zawalił się znienacka..
Wszystko zostało za progiem..
Słowa dwa usłyszane uzmysłowiły mi,
jak bardzo jestem daleka od mych marzeń..
Gdzie podziały się moje przyjazne gwiazdy ?
Co znajdę pośród chmur ?
Może droga, którą kroczę prowadzi mnie
w otchłań zapomnienia głęboką ?
Nie ma tam jednak złych snów,
ani ludzi nieprzyjaznych...
Każdy poranek Cię wita radosną melodią..
Mgła Cię otuli- niby ciepłą kołdrą.
Śpiew ptaków rozbrzmiewa,
z rozległych zakątków..
Słucham i marzę o radosnych chwilach..
Jakie będzie jutro ?Czy radość powróci ?
Odpowiedzi nie usłyszę...
mariatalar
Zmiany..
Jestem, bezsilna..
Ty, odchodzisz -powoli..
W swój świat..
Nic nie jest już takie, jak dawniej..
Odchodzisz ode mnie..
Wszystko stało się zmienne..
Cierpienie Cię zmieniło..
Odsłoniło złe strony..
Przekreśliło to, co piękne..
Egoizm wydobyło..
Cierpieniom Twoim- nie mogę ulżyć,
pragnę jednak - nadzieję Ci przywrócić.!
mariatalar
Spacer pośród bliskich..
Lata przemijają..
Idę dalej..
Świat, wciąż nowe odsłania oblicza..
Wyzwania- coraz trudniejsze,
stają na mojej drodze..
Próbuję je pokonywać,
nie zawsze już mogę..
Z biegiem lat, zmieniam się,
podobnie do pór roku..
Jestem , kruchą porcelaną..
Która ,lekko potrącona- rozsypie się,
któregoś dnia lub ranka..
Umysł jeszcze pełen wizji,
urokami ziemi do końca cieszy oko..
Jak długo trwam,będę bładzić tam,
gdzie radość i spokój..
Znajdę ukojenie- pośród otoczenia..
Jeszcze słyszę śpiewy ptaków,
a liście wielobarwne spadają pod stopy..
Idę i rozmyślam- jak dobrze mieć spokój...
Idę, chociaż ciężkie chmury zawisły na niebie..
Poruszam się pośród bliskich, co odeszli
w nieznane..
Blady promyk słońca,przebija się przez chmury,
oświetla im drogę przy aurze ponurej..
Wędrówka ta odsłania-uroki przemijania..
Świadomość Ci uzmysławia,
że kiedyś wszystko trzeba zostawić..
Niczego nie potrafisz zachować.!
To, co osiągnąłeś- zostawisz za sobą...
mariatalar
.
Kolory jesieni..
Wzrok swój zatapiam w bogactwie
kolorów pięknej jesieni..
Upajam się liśćmi, co w promieniach
słońca- cudownie się mienią...
Promienie słońca, oświetlają wszystko,
nawet to, co należałoby ukryć..
Wędrówka po zakamarkach ulicy,
uwidacznia wiele brzydoty..
Patrz, nasyć swój wzrok!
Jeszcze chwila- krótkiego dnia,
znów zapadnie zmrok,
a jesienna mgła zasłoni te widoki..
mariatalar