Szepty...

    Szepty...

W żywotniku gęstym -pełnym sikorek,

wróbli i innego ptactwa, słychać wrzawę.

Dwa wróbelki glośno się uskarżają:

"jestem głodny! Dlaczego nam dzisiaj jeść nie dają ?

Czekamy jedynie na resztki, które od sikorek spadają".

"Co stało się z naszą Panią?

Czekamy wciąż na nią ..Cwir, ćwir- pusto w brzuszkach,

zginiemy tu na mrozie, jeśli nikt nam nie pomoże..."

Wtem, zaszumiało, zawiał wiatr-

nadszedł nowy czas, ukazuje oczom inny świat...

W powietrzu- zapach wiosny czuć.

mieszkańcy zaczęli wychodzić z domów ,

wszędzie się krzątają przy porządkach..

To ożywcze słońce- obudziło siły drzemiące..

Samotność, przestaje ciążyć- można się odprężyć..

mariatalar