Rozdroża..

       Rozdroża..

Poezja mojej duszy,

nikogo nie musi wzruszyć..

Przynosi jednak ukojenie ,

osłodzi osamotnienie..

Optymizmem nastraja mnie,

ciągłe odnawianie natury..

Jest to cud -trwania,

dobrze zaprogramowany..

Myśl , moja ciągle wędruje,

szuka nieśmiało nieznanych światów,

skąd  będę oglądać upragnione szczęście,

moich bliskich..

Dzisiaj jeszcze rozglądam się wokół,

podziwiam przyrodę, żyję..!

Oddycham pełną piersią,

każdego dnia nadzieja  sił mi dodaje..

mariatalar