Pragnienia..

    Pragnienia..

Pragnienia bywają różne , zwykle nierealne..

Ja , chciałabym móc przenikać przestworza..

Wędrować szybko niby myśl..

Targana nurtami, jak statek na morzu,

bo przecież trzeba dalej iść..

Dźwigać codziennie swoje brzemię,

z uśmiechem na twarzy..

Jak gdyby nigdy nic..

Skorupę twardą muszę znaleźć dla siebie,

czasem tylko śnić...

Los płata różne niespodzianki,

dzień każdy je przynosi..

Czy potrafisz je godnie przyjąć ?

Czy  znajdziesz dobre wyjście ?

W pamięci zachowam to, co dobre..

Zdarzenia pozostałe wymażę z pamięci..

Abym mogła dalej funkcjonować,

utrzymywać się na powierzchni,

zadanie to bardzo trudne.!

Taki jest jednak mój cel..

mariatalar