Archiwum listopad 2017


poezja-talar 
lis 23 2017 Za oknem ..
Komentarze: 0

      Za oknem..

 

W ponury, smutny poranek,

wracam do wspomnień, dawno zapomnianych...

Przywołuję postacie, ze starych fotografii,

łezka w oku, czasem się pojawi..

Staram się zapomnieć, nie patrzę do tyłu ,

trudno wymazać z pamięci, to co już minęło...

 

Obraz, kieruje nasze myśli w tamtą stronę,

zanurzam się bezwiednie, w krajobrazy piękne,

dawno utrwalone..

Jestem, już pełna energii!Zapominam o szarości..

Smutek, przestał już w mym sercu gościć...

To, wszystko się zdarza,chociaż  jedynie marzę...

 

mariatalar

 

trudno

poezja-talar 
lis 18 2017 Cień jesieni
Komentarze: 1

                  Cień jesieni

 

Promienie słońca jesiennego,

nieśmiało wyjrzały z za chmur.

Oświetlily, wolno spadające liście,

przedarły się przez zalegające mgły.

 

Nawet chwila, w wielobarwnym otoczeniu,

przynosi coś dobrego...

Przesłania szarość, dnia jesiennego..

Wkrótce, biały puch okryje ogołocone gałęzie i krzewy..

 

Rośliny, drzewa i krzewy- pogrążą się w głębokim śnie..

W nowej szacie - będzie jaśniej !

Póki co, ponure otoczenie góruje,

słońce znikło, szarość dominuje !

 

mariatalar

poezja-talar 
lis 12 2017 Pamięć
Komentarze: 0

           Pamieć

 

Uczucie, to wspaniałe,

kiedy za oknem słońce świeci,

nie muszę już szukać przystani-

dokąd uciekać, przed ponurymi dniami..

 

Wraz z promieniami słońca ,

powraca energia-do  walki bez końca..

Mgły opadły, na horyzoncie cudne widoki,

wielobarwnych drzew, co ścielą liście pod nogi...

 

Spacery alejkami z liści, jak we śnie...

Przywołują one wiele wspomnień i refleksji,

o osobach, które przewinęły się wokół nas...

Wracają uparcie w myślach-przychodzą w snach..

 

Każdy dzień jest zbyt krótki ,

a noce zbyt długie...

Czym wypełnić pustkę ?

A może cieszyć się kazdym dniem ?

poezja-talar 
lis 02 2017 Nie pytaj..
Komentarze: 0

        Nie pytaj...

 

Nie pytaj mnie o nic,

chciałabym zapomnieć,

przykryć cienką warstwą pyłu,

aby nie obudzić wspomnień....

 

Nawet gdyby jakaś czuła struna

drgnęła, fale morskie ją zagłuszą,

poniosą w dal wraz ze mną...

Teraz, mogę zanurzyć się w przestrzeni !

 

Podziwiać gwiazdy, lub rozszalałe morze..

Mogę także zanucić piosenkę,

która przyniesie spokój- zagłuszy udrękę,.

Nic się już nie zmieni...

 

mariatalar